Koszary pontonowe zbudowane w XIX wieku. przecież składało się z kilkunastu prostokątnych drewnianych budynków z promenadą pośrodku.
W sierpniu 1906 roku żołnierz 2. batalionu pontonowego z Olity, nazywany Pontonieris, podzielił się wrażeniami z życia w batalionach pontonowych w dziale korespondencyjnym gazety „Wszyscy za jednego, jeden za wszystkich” rewolucyjnej organizacji żołnierzy litewskich. w 1906 r. Początkowo cieszył się, że chociaż ich batalion stacjonował w obozie pracy daleko od miasta, otrzymywali gazety, ale było ich niewiele. Następnie opowiada o ciekawym i intrygującym wydarzeniu, które miało miejsce 27 czerwca.
Tego dnia dwie kompanie batalionu zdecydowały się pójść do pracy o godzinie 4:00 zamiast o 15:00. Miało to być protestem przeciwko temu, że w barszczu są robaki, że prace trwały dłużej niż planowano. O proteście nie poinformowano wszystkich żołnierzy 1. kompanii, zatem nieświadomi ludzie zabrali się do pracy dokładnie o godzinie 15:00. Kiedy jednak wszyscy dowiedzieli się, że 2. kompania zbuntowała się, odeszli, nie słuchając i nie wykonując rozkazów sierżanta. Dowódca 1. kompanii, kapitan Lasovskis, który dowiedział się o tym wydarzeniu, niemal eksplodował ze złości: krzyczał i krzyczał, groził trybunałem wojskowym, a nawet sądem Bożym. Wszystko zakończyło się spisaniem protokołu z zamieszek i aresztowaniem 20 największych działaczy. Wszyscy żołnierze „byli strasznie oburzeni tą decyzją dowództwa, ale postanowili na razie nie działać wyzywająco, aby móc walczyć, gdy lud tego zażąda”. A po zakończeniu swojej historii żołnierz, podobnie jak w obecnej serii, przekazał swoje życzenia innym jednostkom...
Podczas I wojny światowej w koszarach mieszkali żołnierze niemieccy.
Podczas I wojny światowej tzw. „Unia Miast” założyła w Alytusie szpital do walki z tyfusem plamistym. w 1917 r. szpital mieścił się w tzw. koszarach pontonowych. Później działał tu Szpital Powiatowy w Alytusie. Na nowo powstały szpital w koszarach Ponton przeznaczono kilka drewnianych budynków. Mieszczono w nich personel szpitala, organizowano sale zakaźne, chirurgiczne, dermatologiczne, gabinety i kuchnię.
W okresie tworzenia Republiki Litewskiej zabudowa Koszar Pontonowych przeszła pod jurysdykcję Ministerstwa Obrony Narodowej i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
W tym baraku, w którym przez pewien czas mieściła się redakcja pisma „Gyrios”, przebywał także leśniczy Dzuka. Część budynków trafiła do Zespołu Strzelców Alytus, kilka przeznaczono na cele szkoleniowe. Na bazie tych baraków zbudowano dawne zielone gimnazjum w Alytusie. Do dnia dzisiejszego przetrwało kilka budynków, które stały się lokalami mieszkalnymi.
GPS: 54.400478, 24.069616 (WSG)
Autorem fotografii jest Mingaile Kelminskaite, stare pocztówki z wizerunkami wojskowymi z kolekcji A. Antaneviciusa.
Opinie