Kamienie pamiątkowe to tablice pamiątkowe instalowane na chodnikach lub chodnikach ulicznych w celu upamiętnienia ofiar narodowego socjalizmu. Kamienie te umieszczane są w pobliżu dawnych domów, placówek oświatowych czy zakładów pracy, przypominając, że konkretni ludzie, którzy budowali lokalne społeczności, cierpieli lub zginęli podczas Holokaustu.
Obecnie zainstalowanych jest prawie 70 000 takich tablic pamiątkowych, co razem tworzy największy na świecie skansen pamięci.
Hiršas Kalmanavičius urodził się w 1887 r. W Alytusie uczył się w żydowskiej szkole podstawowej. Następnie udał się do Wilna, gdzie kontynuował naukę w szkole „Religioznawstwo”, gdzie ukończył IV wydział. W szkole tej nauczano specjalnych przedmiotów religijnych i przedmiotów ścisłych, które odpowiadały 4 klasom szkoły średniej. W czasie I wojny światowej, podobnie jak większość Żydów z prowincji przygranicznych, na rozkaz cara został wywieziony w głąb Rosji.
w 1921 r Hiršas Kalmanavičius powrócił do Alytusa, w tym samym roku, 30 września, otrzymał paszport Republiki Litewskiej. Od powrotu do 1940 r Hirš pracował w żydowskiej szkole średniej w Alytusie. Później szkołę tę nazwano prywatnym progimnazjum żydowskim w Alytusie. Jego przedmiotami były geografia, historia, język hebrajski i religia (żydowska). Szkoła kilkakrotnie zmieniała adres, nie wszystkie są znane, ale kiedy w 1922 r Tam nauczał Hiršas Kalmanavičius, szkoła mieściła się przy ulicy Užuolanki. 22 (obecnie ul. Užuolanka 30).
w 1941 r Kiedy naziści zajęli Alytus, ucierpieli prawie wszyscy bez wyjątku Żydzi w mieście, w tym Hiršas Kalmanavičius. Ze względu na brak dokumentów archiwalnych nie da się odtworzyć ostatnich dni życia H. Kalmanavičiusa, jednak wiedząc o tym, około 4-5 proc. z nich dożyło końca wojny. Żydów litewskich można powiedzieć, że Hiršas Kalmanavičius został zamordowany wraz z całą społecznością miejską.
Zdjęcia z archiwum Alytus TIC
Opinie