W 1894 r. powierzono generałowi wiceprezydentowi Dobużyńskiemu nadzór nad budową koszar artyleryjskich w Alytusie. Generał przez pewien czas podróżował z Wilna, a później osiadł tu tymczasowo. Przychodzący do niego syn, przyszły sławny artysta M. Dobużyński, rozejrzał się po Olicie i napisał: „Pojechałem jesienią. Byłem zafascynowany tym obszarem. Koszary zbudowane są w wiecznym sosnowym lesie nad bardzo piękną rzeką, która robi tu duży zakręt. Później, kiedy wybudowano koszary, otaczał je cały las. Zimą ponownie pojechałem do Alytusa. Cichy las, cały zmarznięty i pokryty śniegiem, był magicznie uroczy. Później, kiedy mieszkałam w Petersburgu, często próbowałam narysować z pamięci ten romantyczny krajobraz.”
Koszary artyleryjskie tworzyły duży zespół budynków w większości murowanych na południe od miasta i linii kolejowej. Budynki znajdowały się po obu stronach drogi (obecnie ul. Ulonu) prowadzącej do mostu Kanyukyu. Dla pułku zbudowano katedrę, później szpital, więzienie oraz teren ćwiczeń i defilad.
W okresie międzywojennym w Alytusie stacjonował w tych koszarach pułk Wielkiej Księżnej Biruty II Litewskiej Ułońskiej. Po zajęciu Litwy przez Związek Radziecki zostali przyjęci przez żołnierzy rosyjskich.
Obecnie większość dawnych budynków koszarowych należy do batalionu Ułońskiego Wielkiej Księżnej Biruty, część z nich stała się budynkami mieszkalnymi.
GPS: 54.384323, 24.048106 (WSG)
Autorem fotografii jest Mingaile Kelminskaite, starych pocztówek z wizerunkami baraków oraz fotografii ze zbiorów A. Antaneviciusa.
Opinie