Koszary Saratów zostały zbudowane w XIX wieku. konec, umieszczono w nich piechotę. Ich pułki sprowadzono z miasta Saratów, dlatego koszary otrzymały taką nazwę. Do dziś z koszar zachowało się kilka starych budynków Zakładów Chemicznych Alytus. Przed wojną była to państwowa fabryka terpentyny i kalafonii. Jeśli pójdziemy ulicą Miškininkai w kierunku ulicy Nemunas, prowadzącej do SB „Versmė”, po drodze w lesie, po skręceniu wzdłuż dróg, trafimy na fundamenty budynków koszarowych. Można się zastanawiać, dlaczego z niegdyś dużego kompleksu koszarowego dziś wszędzie pozostały jedynie fundamenty? Stało się tak dlatego, że większą część zespołu koszarowego stanowiły typowe drewniane parterowe budynki. Pozostałe były dwukondygnacyjne, częściowo murowane: część środkowa była ceglana, a boki drewniane. Część tych budynków została wzniesiona z cegieł firmy „D.Ch.F.2”. Firma ta mieściła się na wyspie Bornholm, położonej w południowo-zachodniej części Morza Bałtyckiego, a od 1658 r. nadal należy do Danii. Sama wyspa do dziś słynie z przemysłu materiałów budowlanych. 19 wiek konec podczas produkcji cegieł nadrukowano na nich oprawioną nazwę firmy i wyspy. Same cegły były dwojakiego rodzaju: czerwone (gorszej jakości) i żółte (lepszej jakości).
W okresie międzywojennym, oprócz wspomnianej już fabryki kalafonii i terpentyny, w budynkach koszar Saratów mieściła się Wyższa Szkoła Leśna. Podczas II wojny światowej w koszarach w Saratowie mieszkali francuscy piloci eskadry Normandia-Nemunas. To właśnie w Olicie pułk ten otrzymał nazwę „Normandija – Nemunas”.
GPS: 54.413362, 24.068614 (WSG)
Autorem zdjęcia jest G. Bernatavičius, archiwalne zdjęcia z prasy międzywojennej.
Opinie