Niemonajcie wiele wieków temu ulokowały się na tonącym w lasach sosnowych brzegu Niemna. Zamek w Niemonajciach wspomina się w pochodzących z 1384 r. opisach wojen prowadzonych przez krzyżaków, od 1387 r. mówi się o miasteczku Niemonajcie. Pierwsi mieszkańcy na tych ziemiach osiedlili się jeszcze w IV w., o czym świadczą znaleziska archeologiczne.
Gdy po bitwie pod Grunwaldem wrogowie przestali zagrażać, miasteczko stało się ważnym ośrodkiem pozyskiwania drewna oraz handlu. W 1792 r. Niemonajcie otrzymały prawa magdeburskie oraz herb, na którym przestawiony jest św. Kazimierz. Zmienne koleje losu doprowadziły do utraty samorządu i herbu. Dn. 10 listopada 1999 r. dekretem Prezydenta przywrócono historyczny herb Niemonajć.
W XIX w. okolice Niemonajć zyskały sławę dzięki źródłom mineralnym, jednak statusu kurortu miejscowość nie uzyskała.
Obecnie w Niemonajciach na Poniemniu zbudowano wybrukowaną kamieniami ścieżkę rekreacyjną, jest plac widokowy, miejsce biwakowe ze stołami i ławami obok źródełka bijącego z głębi ziemi.
W Niemonajciach można zwiedzić: Kościół pw. Narodzenia Najśw. Maryi Panny, niedaleko kościoła krzyż odlany z betonu w 1934 r., dom letniskowy franciszkanów, przy którym dn. 2 czerwca 1945 r. ślubowało 120 partyzantów pod przewodnictwem A. Ramanauskasa-Vanagasa, pomnik ku czci poległych za niepodległość Litwy, Kamień proboszcza w Niemnie, do którego prowadzi ścieżka rekreacyjna, część starego cmentarza żydowskiego w Niemonajciach.
Opinie