Miasto Simno leży w malowniczej miejscowości między dwoma jeziorami – Gilutis i Simnas. W okolicy leżą kolejne cztery jeziora: Žuvintas, Atesninkai, Angininkai i część Dusi.
Historycy do dziś nie mogą dojść do porozumienia w sprawie pierwszej wzmianki o Simnie. Jedni wskazują 1382 r., inni – 1494 r. Nie zważając na to, Simno jest jedną z najwcześniej powstałych na Litwie zaniemeńskiej miejscowości. Życie w tych miejscach nabrało tempa w pierwszych dekadach XIX w. Był tu założony dwór wielkiego księcia litewskiego. W 1520 r. w miasteczku zbudowano kościół w stylu renesansowym. W 1549 r. w jednym z dokumentów Simno nazwano już miastem. W 1626 r. nadano mu prawa miejskie (magdeburskie) i herb, w którym przedstawiony był Św. Paweł. Dn. 29 czerwca 1999 r. dekretem Prezydenta herb ten został zatwierdzony na nowo.
W okresie radzieckim Simno było centrum rejonu, a później okręgu. Obecnie miasto jest centrum starostwa.
Historyczne centrum starostwa jest zabytkiem urbanistycznym. W mieście jest sporo zachowanych domów z pocz. XX w. Nad jeziorem Gilutis w strefie wypoczynkowej wykonane są przebieralnie, altanki, parking samochodowy, kładka do jeziora, plac zabaw dla dzieci, siłownia plenerowa.
W Simnie można zwiedzić: Kościół pw. Wniebowzięcia Najśw. Maryi Panny, na placu w Simnie pomnik wysokości 3,80 m, wykonany z najlepszego szwedzkiego granitu, poświęcony rozproszonym po świecie dzieciom regionu Simna; partyzantom, zamordowanym, torturowanym, rozstrzelanym, zesłanym, odsłonięty 12 grudnia 2010 r.; na cmentarzu w Simnie dwa pomniki uwieczniające pamięć litewskich partyzantów, synagogę w Simnie.
Opinie